6TIW wordt 4e en 5e op de 24h-race in Shenington
Het schooljaar begint dan wel, toch nemen we je even mee in een flashback naar 17 april 2023. Wanneer meneer Debroyer tegen meneer Marynissen zegt: “we gaan met 6TIW naar de 24h van Shenington dit jaar.” En daar heeft hij wel een hele goede reden voor: op 8 september 2019, ver voor de Coronaperiode, toonde hij een filmpje aan 3TIW -de 6es van nu. Het is een filmpje van de laatste deelname aan de 24h van Shenington met 6TIW. De derdejaars reageerden laaiend enthousiast. Meneer Marynissen kijkt meneer Debroyer aan en zegt: “dan moeten we een racekar bouwen op een maand tijd… ok! We doen het!”. En zo geschiedde.
Dinsdag 20 juni 2023. Meneer Marynissen legt de laatste hand aan de twee vierwielers, terwijl mevrouw Cleiren de vlagjes op de zelfontworpen polo’s naait en de bestellingen voor de winkels afloopt. Intussen brengt meneer Debroyer alles in orde voor de douane, auto’s en overzet. De WhatsAppgroep met de leerlingen zal de komende dagen nog overbelast geraken voor alles wat nog last minute aan koers- en kampeermateriaal moet worden voorzien door de leerlingen, die in de tussentijd hun eindwerkpresentaties nog moeten geven.
Vrijdagochtend 23 juni 2023. Een bende enthousiaste leerlingen verzamelt op de speelplaats. Ze hebben rugzakken bij, tentjes en kampeerstoeltjes. De aanhangwagen staat klaar om de twee zelfgeconstrueerde racekarren te vervoeren naar Engeland. De bagage wordt ingeladen en de leerlingen trekken hun teamtenue aan: een pet met de nationale driekleur en een zwarte polo met Belgische vlagjes en het opschrift “Belgian Racing Team 2023. The Wolfpack. You never walk alone”. Met diezelfde teamspirit kwelen de leerlingen én begeleidende leerkrachten Sebastiaan Debroyer, Claudia Cleiren, Erik Marynissen en Yannick Adriaenssen luid mee met hun eigen Spotifylijst in de busjes-“you are gold!”. Op naar Shenington!
De sfeer zit goed in de drie busjes. De indeling daarvan is echter niet lukraak gekozen. Twee van de drie busjes bevatten namelijk genomineerde teams voor de Gip Awards. De uitreiking daarvan viel samen met de race. Onderweg volgen we vol spanning via videocalls het uitdelen van de prijzen in Brugge. En wat blijkt? Team ‘S.S.P.R.IN.G.’ (Yannis Loyen, Casper Schramme, Joppe Wolters en Gijs Vandenberghe) sleept de hoofdprijs voor Design in de wacht! De mama’s van Yannis en Joppe nemen met veel trots de award in ontvangst. Maar waarom wordt Team ‘Free Willy’ (Fons Deckers, Robbe Matheï, Jasper Ost en Warre Witters) -vertegenwoordigd door Robbe- niet afgeroepen in de categorie ‘Engineering’?. Nagelbijtend wachten we af. Tot plots de verlossende mededeling volgt: Team ‘Free Willy’ is de allround winnaar en mag de ‘Innovation By Technology Cup’-Award mee naar huis nemen, de overkoepelende prijs over alle categorieën heen. Spontaan wordt het nummer ‘We are the champions’ in een van de busjes afgespeeld en meegezongen. Hopelijk is dit een voorbode voor de race…
(filmpje van in de busjes waar in gezongen wordt INVOEGEN).
In Frankrijk moeten we langs de douanecontrole en rijden we de trein op richting Engeland. Op zich grappig dat je als leerkracht moet zeggen dat je meedoet aan een pedal car race, terwijl er achter je een reus met krukken en een gebroken voet zit. Een paar uur -en wat file rond Londen- later, rijden we een pittoresk Engels plattelandsdorpje binnen: Shenington. Een aantal kilometer verderop bevindt zich de racebaan waar het zich allemaal afspeelt. De bagage wordt uitgepakt, de tenten worden opgezet en de race cars worden met veel liefde uit de aanhangwagen naar het racecircuit gebracht. De zenuwen beginnen te kriebelen. Voor het eerst mogen de racers hun eigen race cars uittesten en voeling krijgen met het circuit. De racers maken zich klaar. De kettingen en de gezichten zijn (in)gesmeerd (zon!). De oefensessie loopt echter niet als gesmeerd. We ondervinden een hele hoop technische problemen. Op een gegeven moment vliegt er zelfs een wiel in de kant met een spectaculaire crash tot gevolg. In het donker gaan we op zoek naar de verloren spiebaan, bouten en moeren. Tot 1uur nachts werken de leerlingen en meneer Marynissen aan de race cars. Een slechte generale betekent een goede première…hopen we.
De dag nadien starten we met een full English breakfast en hernieuwde kracht. Er wordt verder gesleuteld aan de race cars, nog meer oefenritjes gemaakt en tactieken bedacht. Om 12u is het dan eindelijk zo ver. De race kan starten. Gijs en Casper hebben de eer om als eersten te rijden. Het team juicht hen toe langs de zijlijn. The Belgians -zoals we daar genoemd werden- zijn vertrokken!
De racers trappen alsof hun leven er van afhangt. En ook de pitcrew draait op volle toeren: sleutelen, waterzakken vullen en tussendoor nog eten maken zodat de racers genoeg energie hebben. Al gauw ontstaat er een leuze die de racers aanspoort om dichter bij hun voorganger te rijden. De Belgians scanderen het uit volle borst: “Komaan! In de poep!”. Het levert verbaasde blikken van de Engelse racers op, maar het resultaat mag er zijn: de leerlingen moeten niet onderdoen voor de oude rotten in het vak die aan elke wedstrijd meedoen.
Maar dan blijkt die première toch niet zo vlekkeloos te verlopen als gehoopt. Fons Deckers, die heel wat heeft ervaring in wielerkampioenschappen, had het niet nodig om terug te schakelen in de bochten waardoor de ketting van een van de race car er steeds op hetzelfde punt in het parcours afliep, met een crash tot gevolg. Fons ging over de kop maar wou na een verzorging meteen weer knallen voor the Wolfpack. Bij het vallen van de nacht werden we verplicht onze lampen te installeren en staan we op plaatsen 4 (met minimale voorsprong en 6 (met een achterstand van 6 laps team 9. Midden in de nacht breekt bovendien de ketting. Een heikel probleem waar we niet op hadden gerekend. Maar als echte IW’ers pakken we dat aan. De ketting wordt “gefixt” en de race kan weer doorgaan.. Alle renners rijden als profs de nacht door om de plaatsen te behouden. Het signaal tegen de ochtend voor Fons om eens stevig door te vlammen om nummer 9 op zijn definitieve plaats achter ons te zetten. Fons heeft er slechts een uur voor nodig om 6 plaatsen voor nummer 9 te geraken waardoor ze de voormiddag ingaan op plaatsen 4 en 5.
Het team toont zich in de laatste 6 uur extreem strijdvaardig en dat loont. Iedereen haalt alles uit de kast. Voor team 71 rekenen we op Victor, Jelle, Ilyas, Gijs, Alae-Edinne, Mil en voor team 72 op Casper, Fons, Warre, Jasper, Lukasz en Zeb. Onze twee racing teams eindigen op een knappe 5e en 4e plaats met dank aan een fantastische pitcrew waar iedereen -Louis, Bunyamin, Joppe, Sam en Yannis- onmisbaar bleek.
Na de prijsuitreikingen en bedankingen zetten we moe maar voldaan de terugtocht in. Shenington, het was een topweekend! The Belgians will be back! Het verkeer in Engeland ging vlotter dan met de heenrit. De muziek zorgde voor het nodige amusement. De vertraging voor de trein namen we erbij. Omdat de laatste bus een rolstoelpatiënt mee had moesten ze wachten om als laatste de trein op te rijden. Het signaal voor Mr. Debroyer om samen met de leerlingen een grootse prank op te zetten om de twee busjes te foppen. Dankzij de prank leefde de spanning tot in Hoboken, niemand sliep en iedereen zong mee. De tevreden ouders die blij waren hun zoon en dochter terug te zien en zagen hoe ze genoten hadden waren hartverwarmend voor de begeleidende leerkrachten. Dit was een topervaring als afsluiter van 4 topjaren!
Aftermovie: Aftermovie Shenington 24h Race 2023 (Team Belgium) – YouTube
