Wij hebben heel hard moeten lachen met de speech die collega Wim Dox schreef toen we in juli afscheid namen van collega Koen Puimège. Koen ging met pensioen en hij was een bijzonder leerkracht.
Koen speech pensioen
Tekst: Wim Dox
We beginnen met Koens lievelingsliedje
‘Brabançonne’ à la ‘All you need is love’ – Beatles
Koen, Koen, Koen, …
Er is geen vak dat ge kunt geven dat hij nog niet gegeven heeft.
Er is geen lied dat ge kunt drummen dat hij nog niet gedrumd heeft.
Er is van alles dat ge kunt zeggen dat hij nog niet gezegd heeft, maar ik ga nu alleen zeggen wat hij al vaak gezegd heeft,
En dat is gemakkelijk, want hij heeft al heel veel heel vaak gezegd.
Eerst belangrijk nieuws: Onze eindejaarspremie is gestort, maar ge moet goed kijken of ge ziet het niet staan.
Koen Puimège,
De man met een jaarplan voor tien jaar of meer, die ondertussen toch al de Belgische frank en de CVP uit zijn examens heeft gehaald,
De man die weet dat Monty Python en Pink Floyd nooit verslijten,
De man die een ferme fietsvergoeding bijeenfietst en voor de lol België en Italië onveilig maakt,
De man aan wie Jarl zijn bloot gat heeft laten zien,
De man die in de Wedden-dat-show de bilspleet van Dirk den Drukker gemakkelijk uit een rij anonieme bilspleten zou kunnen halen,
De man die de leerlingen meeneemt op stadswandeling of naar Barcelona, of meer locaal:
De man die weet hoeveel treden de trap telt tot het derde verdiep en hoeveel tegels er in refter E liggen,
De man die vakgroepverantwoordelijke was voor Frans, hoewel hij al lang geen Frans meer gaf,
De man die de Heilige Drievuldigheid zo uitgelegd heeft, dat de leerling niet meer zeker was van zijn geloof,
De man die tot voor kort elke lesdag begon met een Weest Gegroetje, en verwonderd geleerd heeft waarom er geen vliegtuigen over Mekka vliegen,
De man die voor dubbelaars examens opstelde met dezelfde vragen als het jaar ervoor, maar wel met andere antwoorden (ah ja, meneer, dan zal ik toch maar studeren),
De man die nog steeds wacht op de eerste leerling die vraagt wie die lange meneer op die foto is die zo’n silly walks uitvoert,
De man met de gouden oorkonde voor 30 jaar trouwe dienst tegen de muur in zijn lokaal,
Dat is Koen.
Koen Puimège, gij lieve schat, met hoeveel letters schrijft ge dat?
Hij is geen fan van de kliek van ’t graaien, ze zouden ze verdomme den bak in moeten draaien!
En al helemaal niet van Guy Verafstoot, die heel België verkocht heeft en dan een postje regelde in Europa.
Hij is ook geen fan van de ‘sossen’: Maakt hen baas van de woestijn en binnenkort zitten we zonder zand.
Maar zo fel hij is tegen België, de groen, de roden, de blauwen en de xxxxxxxxxxxx xxxxxxxxx uit de xxxxxxxxx en die ene achterlijke stinkend rijke baardaap uit Rusland, even warm is hij voor leerlingen.
Goed, soms heeft een leerling het recht om met zijn gezicht tegen de muur te lopen, maar ook dat is liefde.
Liefde voor leerlingen, zelfs als er een grondsmaak aan zit, zoals bij Mustang Sally – Voeten omhoog, het niveau komt voorbij! Steekt er iets in dat niet te duur is. Een oude kaart bijvoorbeeld.
Zoals zijn kaarten van België en Europa, die langzaamaan afschilferen, maar daar zit helemaal geen politiek statement achter. Het is niet omdat het een oude kaart is, dat het niet meer werkt. Niet alles moet hoogtechnologisch zijn.
Koen is trouwens mee met moderne technologie, dicht met het gezicht op zijn tablet, dat al snel opzij ligt als het internet niet doet wat het moet doen.
En als de projector niet werkt, zit er vermoedelijk een knoop in de draad. Of de elektriciteit is op! Stuur gauw een leerling om een doos elektriciteit. Oei, ze hebben alleen nog elektriciteit op spoel. Of ga eens een solsleutel halen om het bord vast te hangen, maar dat was enkel bij een zwak vogeltje, als ’t potje vol zat. Zoals leerlingen die de schatting maakten dat er zoveel beton in een boekentas kon, dat de Sint-Bernardse Steenweg afgezet moest worden om de ‘camions’ te laten aanschuiven. Probeer het alstublieft te snappen voordat één van ons dood is, want de kans is groot dat ik het ben. En toen zag de jongen het licht: ‘Aah, Ulder!’
Maar meestal is ’t gelijk water op een eend, juist goed om lege zakken recht te zetten. Koen zou op pensioen gaan, maar is nog maar blijven werken om die jongen zijn OCMW te betalen. Ja meneer, demotiveer mij nog wat. Jongen toch, ge moet al niet veel kennen, en daarvan moet ge maar de helft kennen. Maar dit is toch al bijna zoals de universiteit, nietwaar meneer?
En af en toe kwam er een leerling voorbij, proper op zijn eigen, doet niet in huis. Die hard werkt, uit een warm nest komt. Een echte beroepsrenner. Zo moogt ge er dertig in een klas steken. Spijtig dat ge hem niet moogt opzetten en bijhouden.
Dat denken we misschien ook over Koen, maar ik weet niet of de directie het daarmee eens is, want ge moogt leerkrachten niet opzetten, en Koen is gene kleine, en zo’n grote bokalen hebben we niet, en daarbij er is geen budget voor zoveel formol.
Nee, bijhouden mag dus niet. Het is was het is: Koen … gaat op pensioen.
Ik zal nu nog maar 15 jaar verder werken, om uw pensioen te betalen.
Maar eerst nog een stukske drummen op de proclamatie. Twee keer zelfs, dit jaar. Breng deze keer zelf een hemd mee, want Laurent had er misschien nog één hangen, maar Kristien heeft een heel andere stijl.
En daarna ook nog uw werkdagen: Ge zult ze zeker komen doen, zolang ze u maar geen werk van enig belang geven, of hoe had ge het weer uitgedrukt? Laat maar komen, die jeneverkes tussendoor. Iemand anders zal de agenda’s en de cursusblokken van het zevende wel uitdelen.
En dan, Koen, zeep op uwen buik en schuiven, maar niet te ver, want ik wil af en toe nog iets komen drinken in de kantine van de volleybal. Want leerlingen zijn tof, maar collega’s zijn toffer.
We zullen het zonder u moeten doen. Geniet van uw pensioen.
