Gisteren kwam Fatima Ezzarhouni op uitnodiging van studieleider Patrick Van Dyck getuigen over haar zoon die in 2013 plots naar Syrië vertrok. Dat is geen eenvoudig onderwerp en het was dan ook bijzonder fijn om te zien hoe de leerlingen op een ingetogen en open manier naar haar verhaal hebben geluisterd en zich betrokken voelden. Er is maar één weg vooruit en dat is samen, stelde adjunct–directeur Dirk Boschmans, naar aanleiding van dit bezoek. Zoals de vredesactivist Mahatma Gandhi lang geleden zei:
“Oog om oog, maakt de hele wereld blind!”
Laat ons samen werken aan die betere en vredevolle wereld. We interviewden studieleider Dries Geeraerts.

Waarom was Fatima’s bezoek zo belangrijk?

Op onze school proberen we dagelijks de ‘hearts and minds’ te winnen van jongeren met een heel uiteenlopende achtergrond, zodat ze hier niet alleen een leerplek maar ook echt een gedeelde ’tweede thuis’ vinden. Onderzoek heeft al uitvoerig aangetoond dat wie zich verbonden voelt, het ook op studievlak beter doet. En daar stopt het niet bij. Technisch geschoolde vaklui zijn immers nog veel meer waard als ze ook uitgroeien tot fijne burgers. Mensen die mee de zorg en verantwoordelijkheid willen dragen voor onze samenleving. Goed onderwijs houdt dus een brede vorming in. Het is eigen aan een Don Bosco school om daarbij sterk in te zetten op preventie. Want het is niet omdat de grondoorlog tegen IS in Syrië bijna gewonnen lijkt, dat de voedingsbodem voor gewelddadig extremisme daarmee zomaar verdwijnt. En wie is er beter geplaatst dan één van onze eigen mama’s die uit ervaring spreekt? Fatima gaf deze problematiek niet alleen een concreet gezicht. Ze is meteen ook het levende bewijs dat je vanuit boosheid en verdriet toch positieve keuzes kan blijven maken.

Te onthouden

We onthouden vooral dat radicalisering bestaat in allerlei vormen en strekkingen, maar dat ze jongeren altijd in één absolute waarheid vangt om ze daarna aan te zetten tot haat en terreur. In feite is de strategie van groeperingen die lijnrecht tegenover elkaar staan daarbij precies dezelfde. Net zoals de ronselaars en mooipraters zelf steevast buiten schot blijven. Zij lopen weinig risico maar laten anderen de offers brengen. Er is gelukkig ook een weg terug, en die begint net zo goed bij praten. Fatima maakte haar belofte om zonder taboes te komen spreken, simpelweg als de gewone moeder die zij is, helemaal waar. Ik hoop dat onze leerlingen vandaag gevoeld hebben hoe ongelooflijk sterk het is, om zo kwetsbaar maar weerbaar in het leven te staan als zij.

De reacties van de jongeren

De leerlingen reageerden met veel respect. Vaak gaat onderling rumoer over heel andere zaken, maar vandaag bleef het net opvallend stil. Na haar getuigenis kwamen er reacties en vragen uit het publiek, of bleven sommigen bewust nog even hangen om na te praten. Heel fijn van onze jongens, die soms gemakkelijk als grote monden worden weggezet, of zich elders stoer gedragen. Het toont aan dat het best lukt zonder pantser. En dat koudwatervrees voor het aansnijden van moeilijke thema’s niet nodig is, zo lang je het doordacht en authentiek doet.  
Categories: Nieuws

0 Comments

Geef een reactie

Avatar placeholder

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *